Realizacja komunikacji światłowodowej opiera się na zasadzie całkowitego odbicia światła.
Gdy światło propaguje do środka włókna światłowodowego, współczynnik załamania n1 rdzenia włókna jest wyższy niż płaszcza n2, a strata w rdzeniu jest niższa niż w płaszczu, co powoduje, że światło ulega całkowitemu odbiciu, a jego energia świetlna jest przesyłana głównie przez rdzeń. Dzięki kolejnym całkowitym odbiciom światło może być przesyłane z jednego końca na drugi.
Podział ze względu na tryb transmisji: jednomodowe i wielomodowe.
Światło jednomodowe charakteryzuje się małą średnicą rdzenia i może przesyłać tylko fale świetlne jednego modu.
Włókno światłowodowe wielomodowe charakteryzuje się dużą średnicą rdzenia i może przesyłać fale świetlne w wielu trybach.
Możemy również odróżnić światłowód jednomodowy od światłowodu wielomodowego na podstawie koloru jego wyglądu.
Większość światłowodów jednomodowych ma żółtą osłonę i niebieskie złącze, a rdzeń kabla ma średnicę 9,0 μm. Włókna jednomodowe mają dwie główne długości fali: 1310 nm i 1550 nm. Długość fali 1310 nm jest zazwyczaj używana do transmisji na krótkie, średnie i duże odległości, a 1550 nm do transmisji na duże i bardzo duże odległości. Zasięg transmisji zależy od mocy nadawczej modułu optycznego. Zasięg transmisji portu jednomodowego 1310 nm wynosi 10 km, 30 km, 40 km itd., a odległość transmisji portu jednomodowego 1550 nm wynosi 40 km, 70 km, 100 km itd.
Włókna światłowodowe wielomodowe to przeważnie pomarańczowo-szare osłony z czarno-beżowymi złączami i rdzeniami o średnicy 50,0 μm i 62,5 μm. Długość fali środkowej włókna wielomodowego wynosi zazwyczaj 850 nm. Odległość transmisji włókna wielomodowego jest stosunkowo krótka, zazwyczaj do 500 m.
Czas publikacji: 17-02-2023