Realizacja komunikacji światłowodowej opiera się na zasadzie całkowitego odbicia światła.
Gdy światło rozchodzi się do środka światłowodu, współczynnik załamania n1 rdzenia światłowodu jest większy niż współczynnik załamania płaszcza n2, a strata rdzenia jest mniejsza niż strata płaszcza, dzięki czemu światło ulega całkowitemu odbiciu , a jego energia świetlna jest przekazywana głównie w rdzeniu. Dzięki następującym po sobie całkowitym odbiciom światło może przedostawać się z jednego końca na drugi.
Klasyfikacja według trybu transmisji: jednomodowa i wielomodowa.
Tryb jednomodowy ma małą średnicę rdzenia i może przesyłać tylko fale świetlne jednego modu.
Światłowód wielomodowy ma dużą średnicę rdzenia i może przesyłać fale świetlne w wielu modach.
Światłowód jednomodowy od wielomodowego możemy również odróżnić po kolorze wyglądu.
Większość włókien optycznych jednomodowych ma żółtą osłonę i niebieskie złącze, a rdzeń kabla ma średnicę 9,0 μm. Istnieją dwie centralne długości fal światłowodu jednomodowego: 1310 nm i 1550 nm. 1310 nm jest powszechnie stosowane do transmisji na krótkie, średnie i duże odległości, a 1550 nm jest używane do transmisji na duże i bardzo duże odległości. Odległość transmisji zależy od mocy transmisji modułu optycznego. Odległość transmisji portu jednomodowego 1310 nm wynosi 10 km, 30 km, 40 km itd., a odległość transmisji portu jednomodowego 1550 nm wynosi 40 km, 70 km, 100 km itd.
Światłowody wielomodowe składają się głównie z pomarańczowo-szarej kurtki z czarno-beżowymi złączami, rdzeniami 50,0 μm i 62,5 μm. Środkowa długość fali światłowodu wielomodowego wynosi zazwyczaj 850 nm. Odległość transmisji światłowodu wielomodowego jest stosunkowo niewielka, zwykle nie przekracza 500 m.
Czas publikacji: 17 lutego 2023 r