Aby zapewnić ochronę rdzenia kabla optycznego przed uszkodzeniami mechanicznymi, termicznymi, chemicznymi i związanymi z wilgocią, musi on być wyposażony w osłonę lub nawet dodatkowe warstwy zewnętrzne. Środki te skutecznie wydłużają żywotność włókien optycznych.
Do powszechnie stosowanych osłon w kablach optycznych należą osłony A (osłony aluminiowe i polietylenowe), osłony S (osłony stalowe i polietylenowe) i osłony polietylenowe. W przypadku kabli optycznych do głębokich wód zazwyczaj stosuje się metalowe uszczelnione osłony.
Osłonki polietylenowe są wykonane z liniowego tworzywa o niskiej, średniej lub dużej gęstości.materiał polietylenowy o wysokiej gęstości w kolorze czarnym, zgodny z normą GB/T15065. Powierzchnia czarnej osłony polietylenowej powinna być gładka i jednolita, bez widocznych pęcherzyków, dziurek lub pęknięć. W przypadku stosowania jako osłony zewnętrznej nominalna grubość powinna wynosić 2,0 mm, przy minimalnej grubości 1,6 mm, a średnia grubość na dowolnym przekroju nie powinna być mniejsza niż 1,8 mm. Właściwości mechaniczne i fizyczne osłony powinny spełniać wymagania określone w YD/T907-1997, Tabela 4.
Osłona A składa się z warstwy bariery wilgoci wykonanej z podłużnie owiniętej i nałożonej na siebieTaśma aluminiowa powlekana plastikiem, w połączeniu z wytłaczaną czarną osłoną polietylenową. Osłona polietylenowa łączy się z taśmą kompozytową i zachodzącymi na siebie krawędziami taśmy, które w razie potrzeby można dodatkowo wzmocnić klejem. Szerokość zakładki taśmy kompozytowej nie powinna być mniejsza niż 6 mm, lub w przypadku rdzeni kabli o średnicy mniejszej niż 9,5 mm, nie powinna być mniejsza niż 20% obwodu rdzenia. Nominalna grubość osłony polietylenowej wynosi 1,8 mm, przy minimalnej grubości 1,5 mm i średniej grubości nie mniejszej niż 1,6 mm. W przypadku warstw zewnętrznych typu 53 nominalna grubość wynosi 1,0 mm, minimalna grubość wynosi 0,8 mm, a średnia grubość wynosi 0,9 mm. Taśma kompozytowa aluminiowo-plastikowa powinna spełniać normę YD/T723.2, przy czym taśma aluminiowa ma nominalną grubość 0,20 mm lub 0,15 mm (minimum 0,14 mm) i grubość folii kompozytowej 0,05 mm.
Podczas produkcji kabla dopuszcza się kilka połączeń taśmy kompozytowej, pod warunkiem, że odstęp między połączeniami nie jest mniejszy niż 350 m. Połączenia te muszą zapewniać ciągłość elektryczną i przywracać warstwę tworzywa sztucznego kompozytowego. Wytrzymałość połączenia nie może być mniejsza niż 80% wytrzymałości oryginalnej taśmy.
Osłona typu S wykorzystuje warstwę bariery przed wilgocią wykonaną z falistej tektury owiniętej wzdłużnie i nałożonej na siebieTaśma stalowa powlekana plastikiem, w połączeniu z wytłaczaną czarną osłoną polietylenową. Osłona polietylenowa łączy się z taśmą kompozytową i zachodzącymi na siebie krawędziami taśmy, które w razie potrzeby można wzmocnić klejem. Falista taśma kompozytowa powinna po owinięciu tworzyć strukturę przypominającą pierścień. Szerokość zakładki nie powinna być mniejsza niż 6 mm, a w przypadku rdzeni kabli o średnicy mniejszej niż 9,5 mm nie powinna być mniejsza niż 20% obwodu rdzenia. Nominalna grubość osłony polietylenowej wynosi 1,8 mm, przy minimalnej grubości 1,5 mm i średniej grubości nie mniejszej niż 1,6 mm. Taśma kompozytowa stalowo-plastikowa powinna spełniać normę YD/T723.3, przy czym taśma stalowa powinna mieć nominalną grubość 0,15 mm (minimum 0,13 mm) i grubość folii kompozytowej 0,05 mm.
Połączenia taśm kompozytowych są dozwolone podczas produkcji kabli, przy minimalnym odstępie między złączami 350 m. Taśma stalowa powinna być łączona na styk, zapewniając ciągłość elektryczną i przywracając warstwę kompozytową. Wytrzymałość na połączeniu nie może być mniejsza niż 80% wytrzymałości oryginalnej taśmy kompozytowej.
Taśma aluminiowa, taśma stalowa i warstwy pancerza metalowego stosowane jako bariery przeciwwilgociowe muszą zachować ciągłość elektryczną na całej długości kabla. W przypadku osłon łączonych (w tym warstw zewnętrznych typu 53) wytrzymałość na odrywanie między taśmą aluminiową lub stalową a osłoną polietylenową, a także wytrzymałość na odrywanie między zachodzącymi na siebie krawędziami taśmy aluminiowej lub stalowej, nie powinna być mniejsza niż 1,4 N/mm. Jednakże, gdy materiał lub powłoka blokująca wodę są stosowane pod taśmą aluminiową lub stalową, wytrzymałość na odrywanie na zachodzących na siebie krawędziach nie jest wymagana.
Ta kompleksowa konstrukcja ochronna gwarantuje trwałość i niezawodność kabli optycznych w różnych środowiskach, skutecznie spełniając potrzeby nowoczesnych systemów komunikacyjnych.
Czas publikacji: 20-01-2025